Wszyscy mówią — asertywność

Wszyscy mówią — asertywność 

Asertywność — jedna z najbardziej pożądanych cech osobowości zarówno w życiu zawodowym jak i prywatnym. Wszyscy o niej mówią i chcą powiedzieć „jestem asertywny”. Postawy tej uczone są już dzieci...i dobrze, bo to niezwykle cenna zdolność. Ważne jest jednak, by wiedzieć co właściwie znaczy to modne słowo:

„Szacunek dla samego siebie, który pozwala na formułowanie naszych oczekiwań wobec innych ludzi. Jest to szanowanie prawa innych do wyrażania swoich potrzeb”. (J. Ferguson „Asertywność doskonała”)

Psychologowie podkreślają, że jest to cecha nabyta. Oczywiście są osoby, którym łatwiej powiedzieć „nie”, ale każdy może się tego nauczyć, wystarczy odpowiednia motywacja oraz cierpliwość.

Na początku przydatna jest mapa asertywności, która sprawdzi jej poziom w różnych sytuacjach społecznych. Już samo sprecyzowanie, tego z czym sobie nie radzimy może okazać się pomocne — łatwiej będzie określić swoje słabe strony i spróbować zwalczyć je w przyszłości.

Jeśli mimo to samodzielne ćwiczenia nie przyniosą zadowalających efektów, zawsze można skorzystać z szerokiej oferty dostępnych na rynku poradników.

Jednak przyswojenie wiedzy z książek, to dopiero część sukcesu, a najtrudniejsze jest zastosowanie jej w praktyce. Popularne, są więc zajęcia grupowe. Niektóre z nich skierowane są do wszystkich chętnych, natomiast inne nastawiają się na podnoszenie kwalifikacji profesjonalistów z różnych dziedzin.

Na takich kursach dużo czasu poświęca się językowi niewerbalnemu, bo to właśnie poprzez gesty oraz mimikę przekazujemy aż 55% informacji w komunikacji interpersonalnej, gdy słowa stanowią tylko 7% (Ł. Milewski „Mowa ciała a sukces”). Opanowanie mowy ciała jest tak istotne dla skuteczności zachowań asertywnych, ponieważ odbiorca nie może poczuć sprzeczności między treścią komunikatu a językiem ciała nadawcy.

Niestety asertywność określana jest czasami jako cecha negatywna. Wynika, to przede wszystkim z nadużywania i mylenia tego pojęcia z arogancją, niechęcią do pomocy czy nawet bezczelnością. Znajdą się również fani przysłowia „pokorne ciele dwie matki ssie” albo fragmentu z „Wyprawy czarownic” Pratchetta — „Możesz być tak asertywna, jak tylko ci się podoba (...) bylebyś robiła, co ci każą”.

Niemniej warto podjąć wysiłek podniesienia poziomu asertywności. Kto bowiem nie chce być pewnym siebie, stanowczym człowiekiem, który potrafi bronić swoich racji? Trzeba, jednakże pamiętać, że nasze działania na rzecz własnego komfortu nie mogą być agresywne i krzywdzić innych, bo wtedy nie jest już to asertywność. Jeśli mamy wątpliwości co do słuszności swojego postępowania warto przemyśleć radę jednego z prekursorów treningu asertywności Herberta Fenterheima: „Jeśli masz wątpliwości, czy dane zachowanie jest asertywne, sprawdź, czy choćby odrobinę zwiększa ono Twój szacunek do samego siebie. Jeżeli tak, jest to zachowanie asertywne. Jeżeli nie — nie jest ono asertywne”.

JD

Źródło obrazków: sxc.hu